Al mijn werk

Afternoon of a Nymph van Dunja Jocić is een radicale herinterpretatie van Nijinsky’s Prélude à l’après-midi d’un faune uit 1912, dit keer gezien door de ogen van de nimf. Zeven dansers, een herwerkte Debussy-compositie van Jonathan Bonny: samen onderzoeken ze macht, identiteit en perceptie. In Theater Rotterdam draaide ik de voorstelling als FOH-engineer op een Allen & Heath SQ5, en mixte ik de uitvoering naar een staande ovatie.

Er is een moment tijdens het Amsterdam 750 slotfeest waar Edsilia Rombley’s stem de kathedraal-grote tent op het Museumplein vult, maar ze is er niet. Het videobeeld springt naar haar, staand bovenop de Johan Cruijff Arena, live zingend, haar stem zweeft door de stad via onze systemen. Voor één keer luister ik niet kritisch, zit ik niet mentaal frequenties bij te stellen of me zorgen te maken over latency. Gewoon kippenvel. Die stem, die presence, de brutaliteit van de hele productie - het werkte allemaal gewoon. Klonk en zag er fantastisch uit.

Terwijl de laatste zonnestralen het binnenplein van H’ART Museum verlichtten, stonden Kevin, Gijs en ik klaar voor een bijzondere avond - de opening van de tentoonstelling Brancusi, De Geboorte van de Moderne Beeldhouwkunst.

Veertien sprekers, één middag, en de delicate dans van het aanbrengen van headset microfoons in Cinema 1 van het Eye Filmmuseum. De European Foodservice Summit bracht restaurantleiders uit heel Europa samen voor een dag vol inzichten over de toekomst van de horeca.

Op een koele septemberdag in Duinrell mocht ik de Vaksjaak Podcast opnemen in een tent. Een opname vol lachende kinderen, achtbaangeschreeuw en de uitdaging van het maken van een single-take recording in een oncontroleerbare omgeving.

Soms gebeuren de mooiste momenten als je ze het minst verwacht. Tijdens mijn werk als A2 voor Dekmantel aan ’t IJ ontdekte ik dat legendes van de elektronische muziek verfrissend menselijk zijn.

Het mooie aan het produceren van een live filmscore is dat ze vrijwel per definitie passieprojecten zijn. Steven Kampermans uitvoering van Die Abenteuer des Prinzen Achmed vormde hierop geen uitzondering.

Mijn vingers zweefden boven de Yamaha CL5 console in de Grote Zaal van het Muziekgebouw, een volle zaal voor me, en de uitzendtechnicus van Radio 4 klaar in hun cabine.

Foyer Deck 1 in het Muziekgebouw is een beest op zich.

Een primeur voor mij: ik hielp bij het omtoveren van een enorme open ruimte tot een yogastudio en versterkte een harp.